FiV jest wirusem z rodziny Retroviridae, który jest groźny dla kotów, jak wirus HIV u ludzi. Przenosi się przez kontakt z innymi kotami, często poprzez ślinę podczas ugryzień w walce.
Patogeneza FiV polega na atakowaniu i niszczeniu limfocytów T, które są kluczowe dla posiadania odporności układu immunologicznego. W rezultacie tego, koty z FiV są bardziej podatne na zakażenia bakteryjne, wirusowe i grzybicze. Wirus może również przenikać do innych tkanek, takich jak szpik kostny, migdałki czy węzły chłonne.
Objawy FiV mogą być niecharakterystyczne, co może utrudniać szybką diagnozę. W początkowej fazie choroby koty mogą wykazać ogólne osłabienie, utratę apetytu, zmniejszenie masy ciała oraz powiększenie węzłów chłonnych. W przypadku wystąpienia choroby, mogą wystąpić:
Diagnostyka FiV opiera się na badaniu krwi. Szybkie testy płytkowe są dostępne u lekarza weterynarii i mogą być stosowane w ramach rutynowych badań profilaktycznych lub w przypadku podejrzenia przypadku choroby. Należy pamiętać, że badanie może dać fałszywe wyniki dodatnie u młodych kotów, które odziedziczyły przeciwwciała od matek.
Leczenie FiV jest ukierunkowane na działanie ogólnej poprawy komfortu życia kota i leczeniu występujących objawów oraz przyjmowania leków wspierających odporność. Nie ma skutecznego leczenia, dlatego ważne jest, żeby unikać infekcjom wtórnym i utrzymać bezpieczny stylu życia dla chorych kotów. Ważne są regularne wizyty u weterynarza, odpowiednia diety i unikanie kontaktu z innymi kotami.
Rokowanie dla kotów z FiV zależy od wielu czynników, takich jak wiek, inne stany chorobowe oraz skutki leczenia objawowego. Niektóre koty mogą żyć z wirusem przez wiele lat, gdy u innych mogą szybko doprowadzić do wielu problemów zdrowotnych i wymagać eutanazji ze względu na powikłania.
<< wstecz
Michał Bajer